wpisy na blogu

...zapisze się w naszej pamięci jako dzień, w którym to nasza kuchnia zaczęła mieć podłogę! Cóż to oznacza? Oznacza to, że jasny Stonewood zajmuje przeznaczone mu miejsce i wygląda na nim cudownie!

Łączenie z ciemną częścią podłogi

I z trochę szerszej perspektywy (w tle Bartek i Radek przy obiadku, który im przywiozłam)

I "w drugie mańke"

Od kilku dni zastanawialiśmy się, gdzie też podział się włącznik od luksferowego podświetlenia? Na szczęście przed położeniem tynków zrobiliśmy fotki całej elektryki. Wczoraj je przejrzeliśmy i w ten sposób odnaleźliśmy zgubę! O! Tu ją tynkarze schowali!

W środę zamówiliśmy coś, co będzie dbało o to, żeby nam tyłki w Lapisie nie marzły i co zamieszka w naszej kotłowni! Tak, tak, tak! Zamówiliśmy piec! O! Taki będzie nas grzał:

I trochę danych technicznych:

Kotły centralnego ogrzewania typu KWM - SP tworzą nową generację kotłów opalanych węglem są to kotły niskotemperaturowe, wodne, stalowe, przystosowane do spalania miału węgla kamiennego lub Eko-groszku II granulacji do 20 mm.

Kotły te przeznaczone są do podgrzewania wody do temperatury na wylocie nieprzekraczającej 90°C. Znajdują one zastosowanie głównie w instalacjach centralnego ogrzewania w budynkach mieszkalnych, pawilonach handlowych i usługowych, warsztatach, gospodarstwach wiejskich, szklarniach, szkołach itp.
Cechą charakterystyczną tych kotłów jest automatyczny podajnik paliwa z zasobnikiem.

Paliwo do kotła pododawane jest podajnikiem szufladowym. Podajnik i proces palenia sterowany jest mikroprocesorowym regulatorem. Automatyczny sposób podawania paliwa bezpośrednio do paleniska sprawia, że kocioł odznacza się wysoką efektywnością cieplną i niezwykle niską emisją substancji szkodliwych, co potwierdzają stosowne badania.

Na ruszcie paleniska spala się tylko taka ilość paliwa, jaka jest konieczna do zrównoważenia aktualnego poboru ciepła. Stałe produkty spalania, czyli popiół i szlaka spychane są do komory popielnicowej automatycznie, w trakcie podawania kolejnych porcji opału. Nad prawidłowym przebiegiem spalania i utrzymania żądanej temperatury wody czuwa mikroprocesorowy regulator.

Wskazane jest stosowanie paliwa suchego. Im wyższa kaloryczność tym lepszy efekt cieplny. Zaleca się węgiel o niskim pęcznieniu, małej spiekalności i wysokiej temperaturze topnienia popiołu. Nie należy stosować miału i groszku z węgla koksującego oraz powodującego powstawanie spieków gdyż prowadzi to do zablokowania zsypywania się popiołu do popielnika oraz blokady paliwa na palenisku, co może doprowadzić do wygaśnięcia kotła.

Zdecydowaliśmy się na kocioł o mocy 25 kW. Pozwala on ogrzać powierzchnię do 200 m2.

• rodzaj paliwa: węgiel, eko-groszek, miał
• pojemność zbiornika gotła: 110 kg
• pojemność wodna kotła: 123 l
• masa kotła: 380 kg
• pobór mocy: 175 W

Piec zawita do nas w przyszłym tygodniu, a tymczasem Mąż zadbał o to, żeby było co w zasobnik włożyć

No i zamontował klameczki przy oknach

I jeszcze jedna dobra wiadomość z dzisiejszego dnia! Kaja ma się coraz lepiej! Je, chodzi po schodach, coraz dłużej spaceruje po dworzu i... reaguje szczekaniem na dzwonek, a to już najprawdziwszy postęp!!! Nadal dostaje kroplówkę, a dziś - z uwagi na święto i zamknięty w związku z tym gabinet weterynaryjny - sama zaaplikowałam jej zastrzyki! Czego to człowiek nie zrobi, żeby jej pomóc!

...już prawie położony! Zabraknie kilku sztuk kafli, ale te dokupimy już gdzieś na miejscu. Wkrótce w ruch pójdzie jasny kolor!

A teraz o tym, co nie budowlane... Kochani! Bardzo dziękuję za wsparcie i trzymanie kciuków! Bardzo, ale to bardzo się przydały! Kajunia dochodzi do siebie pod czujnym okiem p. weterynarz oraz naszym A ja jestem jej prywatną pielęgniarką i codziennie wieczorem czuwam nad tym, aby dostała odpowiednią dawkę kroplówki, która póki co zastępuje jej zwyczajne jedzenie. Wszystko zmierza ku dobremu: sunia jest dzielna, wszystko daje sobie zrobić, rozumie, że chcemy jej pomóc. Od wczoraj wstaje - co prawda na chwiejnych łapkach, ale wita domowników, merda ogonkiem i powarkuje, gdy ktoś obcy wchodzi do domu - a to dobry znak.  Będzie dobrze! 

Kolejna pracowita niedziela za nami! Dziś prace zostały podzielone następująco: Małżonek malował drewnochronem drewniane łuki nad wejściem i nad tarasem, ja natomiast... pomogłam "Magnolii" lepiej poznać się z "Caffe Latte"! A to oznacza, że: ZAGADKA DOTYCZĄCA KOLORÓW ZOSTANIE ROZWIĄZANA!!! Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że teraz nie będziecie mieli problemów z rozróżnieniem kolorów!

No tak! Ale żeby nie było za szybko - to najpierw popatrzymy na poczynania Radka! Siedział sobie bidulek wysoko i machał pędzlem zgodnie z kierunkiem rozchodzenia się sęków w drewnie Wczoraj naniósł pierwszą warstwę, dziś drugą, przyjdzie jeszcze czas na kolejną... Mam nadzieję, że uda nam się osiągnąć pożądany efekt, bo na razie... nie wygląda to tak, jak założyliśmy, że powinno, chociaż bardzo źle też nie jest Przed malowaniem Radek wygładzał jeszcze powierzchnię:

A potem już tylko malował, malował i malował

Wczoraj efekt był taki:

Dziś jest ciut ciemniej, ale niestety zapomniałam cyknąć fotkę. No i co? Czy choć trochę wygląda to jak orzech? 

Aha! Jeszcze zdjęcia podłogi z wczoraj! Powoli nabiera kształtu - już widać część łuczka! Marcia! Radek mówi, że Bartek z Wojtkiem orzekli, iż płytki złe nie są. To znaczy, że mają nierówności, ale wszystko w normie, także nie jest źle! Bywa - podobno - gorzej!

I z drugiej strony:

A! Jeszcze jedna ważna sprawa! Zamówiłam w końcu nowe luksfery! Lada dzień zaszczycą nasz dom swoją obecnością! Zestaw prezentuje się tak:

No dobrze - to teraz czas na udokumentowanie efektów mojej pracy Pierwszy w moje ręce dostał się stół, który wołał o pomstę do nieba! Naprawdę - stół na budowie to ważna rzecz - trzeba mieć przy czym Chłopaków nakarmić lub napoić! Wczoraj zawiozłam im pyszną zupę ogórkową i nawet nie było gdzie talerza postawić, żeby zjeść w przyzwoitych warunkach. Na szybkiego położyłam na blacie styropian, ale... mimo białego koloru do obrusa mu daleko! W związku z powyższym dziś - jako odpowiedzialna gospodyni - postanowiłam przywrócić stołowi jego dawny wygląd. Czasy świetności to on ma co prawda za sobą, ale... stan obecny można chyba nazwać "drugą młodością"! Lewa strona - zafajdana farbą, prawa - już wypucowana. Hmmm... mogłam sobie chyba darować ten komentarz... prawda? Sami spójrzcie:

Chwilę potem Mąż przygotował dla mnie farbę:

W ruch poszły: drabina, kratka, wałek, pędzel i dwie ręce! Fajna sprawa - takie malowanie - chyba mam nowe hobby! A oto efekty! Było tak:

Jest tak (ciemniejsza to ściana kuchenna, jaśniejsza - w ciągu komunikacyjnym) :

Było tak:

A teraz jest tak:

Izunia! Pamiętam, że miałaś dylemat, jak to też tak naprawdę wygląda "Caffe Latte". Otóż w rzeczywistości nie jest on tak ciemny, jak na zdjęciu, na którym widać ścianę kuchenną. Powyższe zdjęcie oddaje odcień niemal identyczny z oglądanym na żywo.

No i co, Kochani? Teraz okaże się (ufff), że jednak nie jesteśmy daltonistami i odróżniamy kolory, prawda? Kobitki! Powtarzam jeszcze raz! Faceci są fajni! Ale w sprawach odcieni, kolorów, barw... nie warto im ufać (Mężu!  KTC!).

Oświadczam wszem i wobec, że związek naścienny "Magnolii" i "Caffe Latte" uważam za udany!!! (Strasznie cimny odcień wyszedł na tym zdjęciu... Przy ścianie z oknem stanie kiedyś stół z krzesłami; pod ciemną ścianą miejsce zajmie wygodna kanapa):

Na czwartek zaplanowałam kolorowanie sypialni - oj, tam to dopiero będzie się działo! Hm, hm, hm... tzn. kolory mam na myśli! Żeby nie było!  

Na obróbkę czekają parapety wewnętrzne (dlatego ściana pod oknem taka niedomalowana). Dziesiątego listopada natomiast jedziemy po drzwi zewnętrzne!

Jak widzicie wszystko idzie - wolniej lub szybciej - do przodu... Każdy postęp cieszy bardzo, bardzo mocno... Obok tych ważnych, budowlano-wykończeniowych rzeczy, dzieją się inne, równie, jak nie bardziej, ważne... Zachorowała moja ukochana sunia, Kaja... Dwutygodniowa kuracja nie przynosi niestety rezultatów - poprawa trwała bardzo krótko i teraz śladów po niej nie widać... Codziennie chodzimy z nią na zastrzyki i kroplówkę... przyglądamy się jej cierpieniu ze współczuciem i bezradnością... Dla mnie to nie jest pies... Kaja to pełnoprawny członek naszej rodziny... Dlatego jest mi bardzo ciężko... Jutro kolejna wizyta u weterynarza... Mam nadzieję, że nie usłyszę tego, co odganiam od swoich myśli... Nie potrafię sobie wyobrazić, że może jej nie być... Kochani... Trzymajcie kciuki, żeby było dobrze... Proszę...

Niezwykle miło było mi czytać ponaglające mnie komentarze. Dziękuję Wam bardzo za pamięć i... motywację! Niestety - zmiana czasu na zimowy daje mi w kość - nijak przestawić się nie mogę: wstaję po ciemku, wracam do domu - zaraz znów egipskie ciemności... Masakra jakaś! Ciągle tylko bym spała, ale na to szkoda czasu, bo przecież tyle wyzwań jeszcze przed nami - wszystkim trzeba sprostać! W każdym razie: JA CHCĘ WIOSNĘ!!! Już, natychmiast! Zimę mogę sobie darować - jakoś nie zdążyłam się za nią stęsknić!

W naszym Lapisku dzieją się rzeczy, o których rok temu nawet nie marzyłam! Otóż... Bartek z Wojtkiem wkroczyli na arenę i... kładą STONEWOOD w salonie!!! Na razie zagościła w nim ciemna płytka - wkrótce dołączy do niej jaśniejsza. Wczoraj salon prezentował się tak:

Gres jest PRZECUDOWNY!!! Bardzo, ale to bardzo nam się podoba! No i co... no wzruszyłam się wczoraj, jak zobaczyłam, że "się kładzie" - cudnie będzie! Jak dla mnie to nawet już jest! Ciemny gres spotka się z jasnym w miejscu, w którym widać środkową linię:

Pod kaflami znalazł się kabelek od głośników, które kiedyś staną sobie po dwóch stronach kanapy, żebyśmy podczas oglądania filmów lub słuchania muzyki mogli poczuć się jak w kinie lub na koncercie

Przyszedł też czas na wybór listew podłogowych. Oj! Wybór będzie trudny! Sami spójrzcie - trochę tego jest!

No dobra - na dziś to wszystko! Jutro będzie więcej - obiecuję! No i jest szansa, że rozwiążę zagadkę dotyczącą kolorów naszych ścian! Buziaki Kochani!!! 

P.S. Martusia Własnoniebowa - cieszę się, że się odezwałaś... Tęskniłam za Tobą, wiesz? Izulka Szyszeczkowa - dziękuję Ci Kochana za wsparcie, które mi okazujesz! Jesteś nieoceniona!!! Domiśka - czekaj na fotki wytrwale - wkrótce na pewno je zamieszczę! Wszystkim, których nie wymieniłam, ale których tu poznałam - ogromne dzięki za to, że... zawsze tu jesteście!!! Że zawsze można na Was liczyć! Cmok, cmok, cmok!