wpisy na blogu

Kochani! Wiem, że ostatnio trochę marudziłam i narzekałam... Uroczyście oświadczam, że już tego robić nie będę! Powód mojej przemiany jest prosty: grupa, w której przyszło mi być podczas szkolenia chłonie wiedzę, jak gąbka wodę, jeszcze szybciej stosuje teorię w praktyce - i to z zadawalającym efektem - także cały program szkolenia (zaplanowany na 5 dni) zrealizujemy szybciej i... JUŻ JUTRO BĘDĘ  SPAŁĄ W SWOIM ŁÓŻECZKU!!!  Cieszę się jak głupia!  Jakbym jakiś milion co najmniej wygrała! Jutro o tej porze będę już grzecznie siedziała w pociągu! Z każdym kolejnym zaturkotaniem kół o szyny będę bliżej mojego miejsca na ziemi i ludzi, których kocham!!! Mam ochotę skakać z radości! Wiem, wiem... Wiem, że to przecież tylko kilka dni, ale... ja to taka raczej stacjonarna jestem - niczym kot przywiązuję się do miejsca, w którym żyję (z kota mam jeszcze to, że lubię być drapana po plecach i uwielbiam wygrzewać swoje ćwierćwieczne kości w słonku, mrrrauuu...) i jak ktoś mi każe gdzieś jechać - to ja wtedy wczepiam się swoimi pazurkami w co tylko mogę, żeby nie musieć tego robić. Jak sama chcę gdzieś się wybrać - to co innego, a jak ktoś mi coś nakazuje - to aż się jeżę cała w środku i robię wszystko na przekór! No takie dziwne stworzenie ze mnie, no!

Dobra! Teraz koniec "new's-ów z d..." (patrzcie: ten zwrot to już klasyka). Czas na konkrety! Majster skończył swoją przygodę z budowaniem naszego domku! Ścianka na poddaszu została dokończona. Mamy też całą ściankę "luksferową" - teraz (już "temi rencamy") dotniemy sobie ją w pożądany kształt! Wiem, że w chwili, kiedy ja kreślę tych parę słów dla Was, Radek rozlicza się z murarzem! FINITO!!!  A niech on sobie już od nas idzie, a co!

Potwierdziła się też informacja, że od jutra wkracza na arenę "hidraulik"! A wraz z nim jego przyboczni: rury, rurki, rureczki, zaworki, uszczelki itp. itd.

Mam nadzieję, że w piątek uda mi się choć na chwilę podjechać na nasze "ranczo". Bardzo, bardzo bym chciała! Ale nie wiem, jak to będzie... czy mnie gary z kuchni "wypuszczą"! Zamierzam przygotować trochę świątecznych smakołyków: będą warkocze z karkówki (paprykowo-czosnkowo-bazyliowe), schab pieczony ze śliwką w sosie na bazie czerwonego wina, a z ciast: truskawkowiec (miał być "mandarynkowiec", ale nigdzie nie mogę dostać mandarynek w słodkim syropie w puszce, więc na potrzebę chwili ciasto zmienia nazwę na "odtruskawkową") i gotowiec (ciasto na biszkoptach, na zimno - nie wiem, jak smakuje, bo to jego debiut na naszym stole). Pysznie będzie! Mniam...

Mam problem z Internetem w tym całym hotelu. Długo nie mogę się z nim połączyć, a jak w końcu zechce działać to mnie się już odechciewa z niego korzystać no i laptop jest już tak zagrzany, że szok! Dziś na szczęście poszedł na współpracę, dlatego postaram się wrzucić fotki naszego osprzętu elektrycznego:

A teraz idę do Was, żeby zobaczyć, co też to u Was się podziało podczas mojej nieobecności! Jestem pewna, że wiele domków tak się zmieniło, że z trudem je poznam!

Buziaki!

Ufff! Po wielu próbach w końcu udało mi się odpalić tego cholernego Neta! Oczywiście nie obyło się bez konsultacji z moim prywatnym informatykiem, czyt. Mężem. Jak widzicie - daliśmy radę i... oto jestem!

Kochani! Na miejsce przeznaczenia dobiłam wczoraj tuż po godzinie 20:00. Podróż do najłatwiejszych nie należała, głównie dlatego, że jechałam pociągiem bez rezerwacji miejsc. Takiego ścisku z  życiu nie widziałam! Ludzie siedzieli w przedziałach (ja je nazywam "salonki"), a Ci, którzy się nie zmieścili siedzieli na własnych bagażach w korytarzykach i na pomostach! Jedyne miejsce, gdzie było w miarę luźno to... sufit! Na szczęście wsiadłam w odpowiedni przedział, w którym była "salonka" dla matek z dziećmi i kobiet ciężarnych - oczywiście zamknięta, chociaż ani jednych, ani drugich nie uświadczysz. Normalny, szary człowiek nie ma szans na to, żeby go tu wpuścić. Aż tu patrzę - dziewczyna przede mną wyciąga z torebki monetę i dłubie coś przy takim małym pokrętełku. Nic! No to wyciąga kartę do bankomatu - dłubie dalej... nic! Na koniec wydłubała z bagażu... pęsetę (jak to dobrze, że my, kobiety, mamy w tych swoich torebkach dosłownie wszystko). Dłubie, dłubie, aż w końcu słychać upagnione "pssssst" i drzwi do "sezamu" otwierają się! Szybko wskoczyłyśmy do środka, każda zajęła sobie miejsce, wymieniłyśmy się spojrzeniami i na trzy cztery mówimy do siebie: "Jakby konduktor pytał - to jesteśmy w ciąży!" Mały spisek, a co! Ale konduktor na szczęście nie pytał!

No i co Wam jeszcze powiem? Ano to, że strasznie tęsknię! Nienawidzę wyjeżdżać bez Radka! No - nic na to nie poradzę - tak już mam! Ja wiem, że to tylko kilka dni, że za chwilę znów będziemy razem, ale... nic na to nie poradzę! Tęsknię i już! Po prostu! CHCĘ DO DOMKU!!! Mogę być wszędzie, naprawdę! Byle to "wszędzie" oznaczało "razem z NIM"! Odliczam dni, godziny i minuty do powrotu! A niestety takie czekanie ma to do siebie, że sekundy zamieniają się w minuty, minuty w godziny, a godziny w dni... Wszystko się dłuży - jak na złość! Mam olbrzymią nadzieję, że uda mi się wyjechać do domciu już w czwartek! Trzymajcie kciuki, żeby tak było...

Z informacji od Radka wynika, że:

- hydraulik wchodzi dopiero od czwartku - z jakiegoś powodu przedłużyła mu się dotychczasowa robota, ale - ponieważ jest to fachowiec w swej dziedzinie - będziemy na niego cierpliwie czekać! Wiemy, że warto, że się nie zawiedziemy! Z czystym sumieniem mogę polecić tego człowieka jako Specjalistę przez duże "S"!

- jutro "do gry" wraca nasz Majster - są więc szanse na to, że zdąży skończyć wszystko przed świętami. Jak na mój gust to tam jest roboty na jeden dzień - i to nie wiem, czy na cały!

No i to chyba wszystko... jakoś tak dziwnie... tak na odległość...

Żeby zakończyć jakoś tak bardziej optymistycznie to Wam powiem, że po drodze do Poznania mijałam całe mnóstwo Opałków! Widać, że ten projekt ma całą rzeszę fanów!

Z wieści najnowszych:

- cierpię na chroniczny brak słońca, a co za tym idzie: mam dość deszczu i tego cholernego wiatru! Chciałabym pojechać na działkę i nie musieć wciskać głowy w ramiona, tylko po to, żeby mi jej nie urwało! APEL: tego, który ukradł słońce - uprasza się o natychmiastowy zwrot!!!

- cierpię na niecierpliwość i irytację (swoją drogą: można na to cierpieć, czy raczej się to jedynie odczuwa??? ) No bo...Zgadnijcie: kto też mógł nam się nagle i obłożnie rochorować? No kto??? Wiecie już? Tak! Nasz majster, któremu do wymurowania zostało raptem 20 pustaków! Trochę na poddaszu - między łazienką a garderobą, dokładnie przy wnęce na prysznic (Domi będzie wiedziała, gdzie) i ścianka na luksfery - brakuje otworu na ostatni, szklany"cukiereczek". Chciałabym, żeby już skończył, wziął kasę i sobie poszedł...

- cierpię na blogowicę. Już wielokrotnie zresztą się do tego przyznawałam. Powinnam zacząć: "Cześć! Mam na imię Sylwia! I od roku zmagam się z blogowicą..." Tylko czy ja na pewno się z nią zmagam??? Tak naprawdę, to mi z nią całkiem dobrze! Mało tego - próbuję nią "zainfekować" innych! Aniu D.! Tak, tak! Do Ciebie teraz piszę! Mam nadzieję, że zostaniesz "zarażona" i już wkrótce będę zaczytywać się w Twoich wpisach!  Wracając jednak do mojego uzależnienia... niedawno informowałam Was, że będę miała tygodniową przerwę od bloga, ponieważ wyjeżdżam do Poznania na szkolenie. Otóż - ODWOŁUJĘ TĘ DEKLARACJĘ!!!  Z dwóch powodów! Po pierwsze: w hotelu, w którym będę mieszkać jest dostęp do Internetu. Po drugie: wycyganiłam od Radka laptopa! Także: będę miała kontakt z bazą!  

-cierpię na ciągłe czekanie! Po części zostanie ono wkrótce zniwelowane, bo w sobotę odwiedza nas elektryk - będziemy wspólnie ustalać punkty i punkciki - część już pozaznaczaliśmy, ale sa takie miejsca, co do których mamy wątpliwości, a do ich rozwiania i udzielenia dobrych rad konieczny jest elektryk właśnie. Od poniedziałku będzie do nas przyjeżdżał hydraulik. W końcu się zacznie!  Mam nadzieję, że Radek będzie cykał fotki, bo ja (niestety) na żywo wszystkiego podglądać nie będę mogła. Jedyna nadzieja w mailach i ich zdjęciowych załącznikach!

Póki co - na tym moje cierpienia się kończą! Na sam koniec powiem, że nasz skromny "deskowo-cementowy'" ogródek wzbogacił się o sadzonkę forsycji. Bardzo, bardzo chciałabym, żeby to maleństwo się przyjęło! Zdjęcie zapodam później, jak już będę w domu, w czasie pomiędzy myciem okien a schnięciem podłogi. Tak, tak - dziś będę szorować nasze gniazdko i wyganiać zimę z kącików naszego mieszkanka!  

Zanim uchylę rąbka tajemnicy, powiem Wam, że w drodze powrotnej od fryzjera, wdepnęłam do "sklepu dla ubogich", który nazywam "Stonką"! No bo co ja na to poradzę, że często-gęsto mają tam asortyment, który mi odpowiada! Przyznaję - lubię ten sklep i mogę być nawet zwana "ubogą" - lepsze to, niż "biedota", nie? Mógł szanowny J. gorzej nas, "stonkowców", określić. Ale wracając do tematu! Kupiłam forsycję! No bo one tak teraz kwitną wkoło, oczy przyciągają, nawet w pochmurne dni wyglądają, jakby słonko świeciło! Są takie... optymistyczne i wesołe! I jeszcze Joasia swoją forsycję pokazała! Wczoraj dopiero co napomknęłam Radkowi: "Wiesz co? Może by tak forsycję gdzieś znaleźć i zakupić? Na przyszły rok byłaby już całkiem spora." No i co? No i w "Stonce" forsycja jakby na mnie czekała! Za całe 4,65 ją nabyłam! I teraz jest moja, moja, moja!!! Jutro znajdę dla niej jakieś fajowe miejsce na naszej działce! Muszę się tylko podszkolić jak mam ją traktować, żeby mi nie "pofikła" Po drugie - za całe 8,99 zakupiłam plastikowy zraszacz ciśnieniowy. Sądzę, że może okazać się przydatny. Ma 2 litry pojmności i za tę cenę no to... grzech było nie wziąć, nie??? No i po trzecie - wprowadzam do naszego gniazdka wiosenno-świąteczne akcenty! Nabyłam takie fajne popierdółki, które sobie powtykam w ziemię moich kwiatów doniczkowych! A niech mają - co im będę żałować! Niech i one wiosnę poczują! Cała barwna ferajna grzecznie zapozowała mi do zdjęcia:

No dobrze! To teraz możemy przejść do konkretów:

BABY MOJE! JESTEŚCIE NIEZIEMSKIE!!!

I jeszcze pomysłowe, kreatywne, z bujną wyobraźnią! CU-DO-WNE!

No to po kolei!

@Izunia Szyszeczkowa - dwa rudzielce to niezapomniany widok! Oj, biedni Poznaniacy! ;D Kochana! Jutro napiszę skargę do szefa, że za późno na szkolenie jadę i że w ogóle co to jest!

@Izunia, Karen, Karolina - niestety, to nie oparcie od krzesła! Przykro mi!

@Izunia (aleś Ty kreatywna! ), Martadaniel, Monia - trzepaczka też to nie jest - ani do jajek, ani do dywanów!  Monia! Tobie się tak trzepaczka pogięła??? Jajka się bez skorupek trzepie - wtedy trzepaczka nie zmienia kształtu!

@Joasia Magnoliowa - hmmm... Ronaldo... ssssss...  Ale niestety - nie tym razem, bo to nie masażer!

@Opałek-podlasie - w życiu bym na to nie wpadła, ale... jakby tak obrócić o 180 stopni to... nie, to jednak nie koszyczek!

@Ewuśka - kwietnik też to nie jest, ale na podpórkę do kwiatów mogłoby się toto nadać! :D

@Edysia - nie trafiłaś, Kochana! Ale bluszcz mógłby się pewnie ucieszyć wijąc się na czymś, w czym płynie pewiem życiodajny płyn....

...bo to jest nic innego, jak KRAN!!!

Tadamtadamtadam!

Miło mi poinformować, że laureatem konkursu "Zgaduj-zgadula" jest DOMIŚKA!!! Moja Droga! Serdecznie gratuluję! Możesz wybierać nagrodę: kolczyki, podkładki pod kubek, zakładka do książki, wieszak do przyszłej garderoby czy ramka??? Oczywiście przedmiot zdobiony techniką de'coupage! Proszę o wskazanie kolorystyki! Gratulujemy! Nagrodę wyślemy pocztą! Zapraszamy do udziału w kolejnych konkursach!

A poniżej kran w całej okazałości!

Bajerancki, nie??? Domi, czyżbyśmy czytały te same czasopisma??? Może jeszcze zdradzisz tajemnicę, która słynna, polska aktorka ma to cudo w swojej kuchni???

Kochani! Dziś przyjechały do nas materiały dla elektryka. Niedługo będzie mógł do nas przyjść i zająć się tymi wszystkimi kablami, puszkami i czym jeszcze jego dusza zapragnie! A już za tydzień, w poniedziałek wchodzi ze swoimi "zabawkami" hydraulik! Będzie się działo, oj będzie! Obawiam się trochę tego momentu budowy, bo kaska popłynie, a efekty będą dość mało widoczne - przykryje je przecież cement i wapno. No ale nic - w końcu my  będziemy mieli świadomość, co się pod nimi znajduje, ponadto moja wyobraźnia na pewno sprawi, że to wszystko będzie dla mnie "widoczne" Szkoda tylko, że poczynań obu panów nie będę mogła oglądać na bieżąco - w niedzielę wyjeżdżam na calutki tydzień do Poznania. Szkolić się, oczywiście. A nie odpoczywać i zwiedzać!

No i teraz druga sprawa! Zainspirowana przez Monię -"M-szn", wymyśliłam dla Was malutki konkursik! Uwaga, uwaga! Przewidziana jest nagroda - niespodzianka!

Zatem: jak sądzicie? Fragment czego widać na poniższym zdjęciu???

Ja teraz zmykam do fryzjera! Mam nadzieję, że jak wrócę będę mogła pogratulować Zwycięzcy!!! Miłego główkowania!

(Cholercia! Mam nadzieję, że moja zagadka nie okaże się banalna! Czekam na Wasze oryginalne pomysły!!!)